شنبه ۱۱ مرداد ۱۴۰۴
دوم جولای؛ روز جهانی خبرنگاران ورزشی، نه صرفاً یک مناسبت رسمی، بلکه بزرگداشتی‌ست برای روایتگرانی که کیلومترها راه، ساعت‌ها بی‌خوابی و هزاران قاب نادیده را در جست‌وجوی حقیقت و روایت درست به جان می‌خرند.
مجله خبری تپور ـ ابراهیم افشاری در یادداشتی نوشت: دوم جولای، روزی‌ست که جهان ورزش مکثی کوتاه می‌کند تا قدردان یکی از گمنام‌ترین قشرهای فعال در این عرصه باشد؛ روز جهانی خبرنگاران ورزشی. این مناسبت، یادآور تأسیس انجمن جهانی نویسندگان ورزشی (AIPS) در سال ۱۹۲۴ میلادی در جریان بازی‌های المپیک پاریس است؛ اما مفهوم آن، فراتر از یک رویداد تاریخی، به معنای پاسداشت تلاش‌ها و زحمات بی‌وقفه گروهی از فعالان رسانه‌ای‌ست که در متن و حاشیه همه رویدادهای ورزشی حضور دارند.
خبرنگاران ورزشی، نویسندگان، گزارشگران، عکاسان و تصویربرداران؛ آن‌هایی که در سرما و گرما، در زمین‌های خاکی لیگ‌های پایین تا استادیوم‌های مملو از تماشاگر لیگ‌های برتر، روایت‌گر هیجان، پیروزی، شکست و گاه اشک و لبخند قهرمانان هستند. این قشر، شاید در نگاه نخست تنها ناقلان خبر باشند، اما واقعیت این است که آن‌ها نقش حلقه واسط میان رویدادهای ورزشی و جامعه را ایفا می‌کنند؛ پل ارتباطی که بدون آن، شور و حال ورزش، از میدان رقابت به دل مخاطبان نمی‌رسد.
شاید برای مخاطبان، خبر ورزشی چیزی جز چند سطر نتیجه مسابقه، تحلیل تاکتیکی یا یک گزارش تصویری از شادی یا اندوه هواداران نیست. اما پشت این خطوط کوتاه و تصاویر پرهیجان، قصه‌ای طولانی از تلاش، دقت، فشار روانی و رقابت ثانیه‌ها وجود دارد؛ رقابتی که نه در زمین چمن یا پیست دوومیدانی، بلکه در لابه‌لای خطوط خبر و سرعت اینترنت اتفاق می‌افتد.آن‌ها روایتگران ثانیه‌ها هستند. در عصر ارتباطات لحظه‌ای و شبکه‌های اجتماعی، سرعت انتشار خبر به اولویت اول رسانه‌ها تبدیل شده است. خبرنگاران ورزشی، در خط مقدم این رقابت ثانیه‌ای قرار دارند.
گاهی تنها چند دقیقه، حتی چند ثانیه فاصله است میان خبرنگاری که خبر را «اولین» منتشر می‌کند و کسی که از قافله جا می‌ماند. این رقابت، گرچه بر جذابیت کار رسانه‌ای می‌افزاید، اما فشار مضاعفی را بر فعالان این حوزه تحمیل می‌کند؛ فشاری که گاه سلامت جسمی و روانی آنان را به خطر می‌اندازد.
تصور کنید خبرنگاری که پس از ساعت‌ها ایستادن زیر آفتاب تابستانی یا در سرمای استخوان‌سوز زمستان، باید هم‌زمان با پایان مسابقه، گزارش کامل، تحلیل دقیق و واکنش‌های لحظه‌ای را به تحریریه ارسال کند. همه این‌ها در شرایطی اتفاق می‌افتد که محدودیت‌های فنی، مشکلات زیرساختی و گاه عدم همکاری مسئولان بر دشواری کار می‌افزاید.
خبرنگاری ورزشی، شغلی پرخطر و پرتنش است؛ از سفرهای جاده‌ای گرفته تا حضور در تجمعات هواداری. وجود یک بیمه‌نامه مخصوص خبرنگاران ورزشی می‌تواند بخشی از دغدغه‌های آن‌ها را کاهش دهد.یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های خبرنگاران ورزشی، نبود امنیت شغلی پایدار است. بسیاری از این افراد با قراردادهای کوتاه‌مدت، بدون بیمه‌های مناسب و با دستمزدهایی کمتر از استانداردهای جهانی فعالیت می‌کنند.
کمبود امکانات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری، نبود اینترنت پایدار در برخی استادیوم‌ها، دشواری‌های حمل‌ونقل و محدودیت‌های دسترسی به منابع رسمی، بخشی دیگر از مشکلات رایج این قشر است.از سوی دیگر، نبود حمایت‌های حقوقی کافی و عدم وجود نهادهای صنفی قدرتمند برای پیگیری مطالبات خبرنگاران ورزشی، بر حجم این مشکلات می‌افزاید. همچنین انتظار می‌رود باشگاه‌ها و فدراسیون‌های ورزشی نیز همکاری بیشتری در راستای تسهیل فرایند اطلاع‌رسانی با رسانه‌ها داشته باشند.
انه‌ای ایجاب می‌کند خبرنگاران ورزشی به‌طور مستمر از مهارت‌های تولید محتوای چندرسانه‌ای گرفته تا اصول اخلاق حرفه‌ای و امنیت سایبری آموزش ببینند اما فراهم کردن امکانات ارتباطی مناسب، اینترنت پرسرعت، جایگاه‌های ویژه خبرنگاران و تسهیلات فنی می‌تواند کیفیت پوشش خبری را ارتقاء دهد.
در کنار این موارد باید حمایت قانونی و ساختاری از انجمن‌ها و تشکل‌های صنفی فعال در این حوزه، می‌تواند صدای مطالبات خبرنگاران ورزشی را رساتر کند. اگرچه نام‌گذاری یک روز جهانی می‌تواند فرصتی برای توجه رسانه‌ها و مسئولان به مسائل خبرنگاران ورزشی باشد، اما انتظار این قشر فراتر از تقدیرهای زبانی است. امروز، فرصتی است برای گفتن یک «خسته نباشید» صمیمی به همه آن‌هایی که شاید نامشان زیر تیتر خبرها نیاید، اما بی‌وقفه می‌نویسند، روایت می‌کنند.
انتهای خبر/۱۳۰۱
تمام حقوق برای مجله خبری تپور محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.