جمعه ۱۰ مرداد ۱۴۰۴
رسانه‌ها، امروز مسئول‌تر از همیشه‌اند. هر کلمه، هر تصویر، هر گزارشی می‌تواند صدای مظلومان غزه باشد و مانع از فراموش شدن این بحران انسانی شود و سکوت در برابر این فجایع، نه فقط خیانت به انسانیت، بلکه خیانت به رسالت حرفه‌ای و وجدان بیدار رسانه‌ای است.
به گزارش مجله خبری تپور؛ ابراهیم افشاری: بی‌مقدمه قریب دو هفته است که مردم غزه نان نخورده‌اند. بسیاری حتی جرعه‌ای آب خالص ندارند و بارها مجبور شده‌اند آب شور دریا را بجوشانند تا شاید تشنگی را کمی تسکین دهند. در گرمای طاقت‌فرسای تابستان، کودکانی هستند که پوست‌شان به استخوان چسبیده نه به‌خاطر بیماری، بلکه به‌خاطر گرسنگی و حتی توان نگه داشتن یک ظرف غذا را ندارند. انسان‌هایی که آب شور دریا را برای آشامیدن بارها جوشانده تا شاید بتوانند ذره‌ای از عطش کودکانشان را بگیرند؛ تصویری از دختری که به دیوار تکیه داده و ناتوان از حفظ حتی یک وعده غذا، نه تنها قلب هر انسان آزاده‌ای را به درد می‌آورد، بلکه وجدان ما را به چالش می‌کشد.
این‌ها بخشی از جنایات یک رژیم کودک‌کش است که در سایه حمایت مالی و سیاسی برخی قدرت‌های منطقه‌ای، نه تنها حقوق ابتدایی انسان‌ها را نابود می‌کند، بلکه تلاش می‌کند حقیقت را تحریف کرده و مظلوم را مجرم جلوه دهد و حتی در حداقل‌های کمک‌ها از قرص‌های روان‌گردان و مواد مخدر استفاده می‌کند. در برابر این خیانت و جنایت اخلاقی و انسانی، رسانه‌ها باید سنگر مقاومت در برابر جریان وارونه‌نمایی و سکوت باشند.
بدیهی است که اگر رسانه‌ها این فریاد را به گوش جهانیان نرسانند، آستانه حساسیت عمومی نسبت به درد و رنج بشری به‌تدریج تحلیل خواهد رفت و جامعه دچار نوعی بی‌حسی و بی‌تفاوتی خواهد شد که پیامدهای آن برای نسل‌های آینده جبران‌ناپذیر است.وظیفه ما تنها اطلاع‌رسانی نیست؛ بلکه بیدارسازی وجدان عمومی، حفظ کرامت انسانی و مقابله با عادی‌سازی جنایت است. اگر امروز سکوت کنیم، فردا نه‌تنها کودکان غزه بلکه ارزش‌های انسانی و اعتبار حرفه‌ای رسانه‌ها نیز قربانی خواهند شد.
عادی شدن جنگ، عادی شدن کودک گرسنه، عادی شدن مرگ، همان نقطه‌ای است که انسانیت شکست می‌خورد. اگر ما این فجایع را فریاد نزنیم و پوشش ندهیم، این شرایط به تدریج در ذهن و ادراک عمومی «عادی» می‌شود و آستانه حساسیت جامعه نسبت به درد و رنج کاهش می‌یابد.
این پدیده، یک آسیب شناختی و روانی گسترده است که باعث بی‌تفاوتی، کاهش همدلی و حتی بی‌احساسی نسبت به فجایع انسانی خواهد شد.در این روند خطرناک، نه تنها قربانیان واقعی یعنی کودکان و خانواده‌های غزه بیشترین آسیب را می‌بینند، بلکه حیثیت رسانه‌ای ما به عنوان نگهبانان وجدان جمعی نیز به شدت آسیب می‌خورد. رسانه‌ها در اینجا نقش حیاتی دارند؛ اگر صدای اعتراض و آگاهی‌بخشی را قطع کنیم، عملاً زمینه‌ساز فروپاشی اخلاقی و اجتماعی در سطح گسترده‌تری خواهیم شد که آثار آن جبران‌ناپذیر است.به عبارت دیگر، سکوت ما امروز، شکستی است که فردا نمی‌توان آن را جبران کرد؛ هم برای انسانیت و هم برای جایگاه رسانه به عنوان صدای عدالت و حقیقت.
رسانه‌ها، امروز مسئول‌تر از همیشه‌اند. هر کلمه، هر تصویر، هر گزارشی می‌تواند صدای مظلومان غزه باشد و مانع از فراموش شدن این بحران انسانی شود. سکوت در برابر این فجایع، نه فقط خیانت به انسانیت، بلکه خیانت به رسالت حرفه‌ای و وجدان رسانه‌ای است.
انتهای خبر/۱۳۰۴
تمام حقوق برای مجله خبری تپور محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.