شنبه ۱۱ مرداد ۱۴۰۴
«رژیم صهیونیستی، نیمه‌شب، محله‌ای کوچک از آستانه‌اشرفیه را در هم کوبید؛ چهار ساختمان را تنها برای ترور یک دانشمند ویران کرد و ۱۲ عضو یک خانواده، از کودک و زن و پیر، را بی‌رحمانه به شهادت رساند، جنایتی بی‌مرز که پرده از خوی حیوانی این رژیم برداشت.»
به گزارش مجله خبری تپور؛ شبی سیاه، سرد و بی‌انتها بر محله‌ای کوچک از شهرستان آستانه‌اشرفیه سایه انداخت، چند شب پیش، وقتی هنوز کودکان در خواب‌های معصومانه بودند و پدران و مادران، چشم‌هایشان را روی هم گذاشته بودند، ناگهان جهنمی از جنس بمب و موشک، سقف خانه‌هایشان را شکافت، دیوارها را بلعید، و رویاها را زیر توده‌های سنگ و فولاد، بی‌رحمانه دفن کرد.
رژیم جنایت‌کار صهیونیستی، دانشمند برجسته کشور، شهید سید محمدرضا صدیقی صابر را هدف گرفت، اما این حمله تنها جان او را نربود، بلکه همسر، کودکان و بستگانش را هم، کنار او، در دل ویرانه‌های سرد نیمه‌شب، به شهادت رساند، آن‌ها حتی از همسایه‌ها هم نگذشتند، از زن باردار، از پیرمردی تنها، از کودکی که تنها اسباب‌بازی‌اش را محکم در دستش می‌فشرد، نگذشتند.
آوار روایتگر مظلومیت شد
هنوز چند ساعت از انفجار نگذشته بود که امدادگران، نیروهای جهادی و اهالی محله، سراسیمه و اشک‌ریزان، تن‌های بی‌جان را از زیر توده‌های بتن بیرون می‌کشیدند. کودکی کوچک، عروسک نیم‌سوخته‌اش را هنوز محکم به سینه چسبانده بود، پدری، همسرش را در آخرین لحظه پناه داده، حالا کنار هم، بی‌جان، روی تکه‌ای از ویرانه آرام‌گرفته بودند، ناله‌های بی‌صدایی که از لابلای سنگ‌ها بیرون می‌آمد، هنوز هم در خاطر محله، در خاطر شهر، طنین‌انداز شده است.
آستانه‌اشرفیه داغدار، اما سربلند
حالا محله‌ای کوچک، شهر بزرگی را عزادار کرده است کودکانش را، دانشمندش را، خانواده‌اش را از او گرفتند، اما غیرتش را نه. اهالی محله، داغدار، سیاه‌پوش، اما محکم، مزار عزیزانشان را بوسه‌باران کردند و عهد بستند راه آنان را ادامه دهند.
«جنایت بی‌مرز» در صفحه تاریخ ماندگار شد
حالا، چندین شب از آن جنایت سیاه می‌گذرد. ستاره‌ها هم گویی هنوز از یاد نرفته‌اند، محله‌ای کوچک، در شهری کوچک، داغی بزرگ را بر دل ملت ایران گذاشت و رژیم کودک‌کش صهیونیستی، بار دیگر پرده از چهره وحشی‌گری‌اش کنار زد، اما هم‌زمان، عزم ملتی را هم بیدار کرد.این جنایت تنها یک حمله نبود، صفحه‌ای دیگر از کتاب سیاه رژیم صهیونیستی بود، صفحه‌ای که هرگز از حافظه تاریخ محو نخواهد شد، صفحه‌ای از ظلم، وحشی‌گری، و بی‌رحمی. صفحه‌ای از خون کودکان، از عشق پدران، از درد مادران، و از عزم مردمی که هنوز ایستاده‌اند، محکم و امیدوار، برای آزادی، برای آبادی، و برای انتقام.
انتهای خبر/۱۳۰۴
تمام حقوق برای مجله خبری تپور محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.