یکشنبه ۱۲ مرداد ۱۴۰۴
امروز، ۲۵ اردیبهشت‌ماه، در تقویم فرهنگی ایران، به نام بزرگ‌مرد ادب پارسی، حکیم ابوالقاسم فردوسی مزین شده است؛ شاعری که در هنگامه‌ی فراموشی، زبان فارسی را از دل غبارهای تاریخ بیرون کشید و در جام زرین «شاهنامه» به آیندگان سپرد.
به گزارش مجله خبری تپور؛ در گیلان، دیاری که خود قرن‌ها مأمن فرهیختگان، شاعران و فرهنگ‌وران بوده، یاد فردوسی تنها یاد یک شاعر نیست؛ یادآور رسالت ما در حفظ زبان، سنت و هویت ایرانی است. از واژگان کهن تالشی و گیلکی تا فارسی فاخر، این سرزمین همواره در پیکره‌سازی زبان، سهمی ماندگار داشته است.
امروز در چندین شهر استان، آیین‌هایی به‌مناسبت روز بزرگداشت فردوسی برگزار شد. در دانشگاه گیلان، استادان زبان و ادب فارسی با تأکید بر ضرورت پاسداشت زبان ملی، شاهنامه‌خوانی و تحلیل اسطوره‌های ایرانی را در کنار دانشجویان برگزار کردند.
دکتر مهدی رضازاده، استاد ادبیات دانشگاه گیلان، در این مراسم گفت: «اگر فردوسی زبان فارسی را از سیطره واژگان بیگانه نرهانیده بود، ما امروز در گیلان نیز شاید نمی‌توانستیم این‌گونه روشن، گویا و ریشه‌دار سخن بگوییم. شاهنامه، ستون استواری‌ست که سقف فرهنگ ما را نگه داشته است.»
در انجمن ادبی سروش رشت نیز عصر امروز، شاهنامه‌خوانی با حضور شاعران جوان برگزار شد؛ محفلی که در آن از تلفیق ادب کلاسیک و نگاه مدرن سخن به میان آمد. یکی از اعضای انجمن گفت: «امروز فردوسی تنها در طوس نیست، در کلام هر نوجوان گیلانی که شعر می‌گوید، زنده است.»
زبان فارسی، همچون رودخانه‌ای‌ست که از کوهساران هزار سال پیش جاری‌ست و فردوسی، صخره‌هایی که سد راه آن بود را کنار زد. امروز ما در گیلان، با حفظ واژگان بومی، گویش‌های کهن و آموزش دقیق زبان فارسی، نقشی مهم در صیانت از این هویت ملی داریم.
روز بزرگداشت فردوسی، تنها نکوداشت یک شاعر نیست؛ یادآور عهدی‌ست با زبان مادری، با فرهنگی که اگر رهایش کنیم، رفته‌رفته ما را نیز از ریشه جدا خواهد کرد.
انتهای خبر/۱۳۰۰
تمام حقوق برای مجله خبری تپور محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.