سه شنبه ۱۴ مرداد ۱۴۰۴
پرویز راست گفتار – اوخان
روز جهانی مبارزه با سلاح‌های شیمیایی و میکروبی، فرصتی است برای یادآوری فاجعه‌بارترین جنایات جنگی علیه بشریت و تأکیدی دوباره بر ضرورت حفظ صلح، مقابله با تولید و استفاده از تسلیحات ممنوعه و مسئولیت‌پذیری جامعه جهانی در قبال قربانیان آن. ایران، یکی از تلخ‌ترین قربانیان این تسلیحات در تاریخ معاصر است؛ قربانی سلاح‌هایی که با حمایت و فناوری کشورهای غربی، از جمله آلمان، به دست رژیم بعث عراق رسید.
در دوران جنگ تحمیلی (۱۳۵۹ تا ۱۳۶۷)، ارتش صدام بارها از سلاح‌های شیمیایی علیه رزمندگان ایرانی و حتی مردم غیرنظامی استفاده کرد. فجایعی چون بمباران شیمیایی سردشت، تنها بخشی از اسناد زنده این جنایت هستند که همچنان صدای خاموش قربانیان‌شان در سینه‌های سوخته و ریه‌های نیم‌سوز مانده است. این حملات، به گواه اسناد بین‌المللی، با پشتیبانی فنی و تأمین مواد اولیه از سوی شرکت‌های آلمانی و برخی دیگر از کشورهای غربی انجام شد.
با گذشت دهه‌ها، نه‌تنها زخم‌های قربانیان التیام نیافته، بلکه هنوز هم پیگیری حقوقی این جنایات، با موانع سیاسی روبروست. سازمان‌های بین‌المللی و کشورهای مدعی حقوق بشر، اگر به‌راستی دغدغه‌ای برای صلح جهانی دارند، باید ضمن محکوم کردن این نوع اقدامات، مسئولیت کشورهایی چون آلمان را در تجهیز رژیم صدام به تسلیحات ممنوعه به رسمیت بشناسند و زمینه عدالت‌خواهی برای قربانیان را فراهم کنند.
ایران در عین آن‌که خود قربانی سلاح‌های شیمیایی بوده، همواره در برابر ساخت، انبار و استفاده از این سلاح‌ها موضعی روشن و اخلاقی داشته است. این جایگاه، الگویی برای جهانی عاری از جنگ‌افزارهای کشتار جمعی است و باید بیش از گذشته تقویت و ترویج شود.
تمام حقوق برای مجله خبری تپور محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.