شنبه ۱۱ مرداد ۱۴۰۴
این هنرمند بیان کرد: «تئاتر خیابانی به نظر من یک کار اساسی زیباشناسی است برای اینکه فرهنگ مسلط بر جامعه را از حالت غریزی خارج کرده و به یک فرهنگ اندیشه، تفکر و تحلیل تبدیل کند و فضای شهر را فرهنگی کند.»
داور سیزدهمین جشنواره تئاتر خیابانی شهروند لاهیجان مطرح کرد: «تئاتر خیابانی در ذات خود یک تئاتر اعتراضی است و مسائل اساسی جامعه مثل گرانی، تورم، بی‌عدالتی و تمامی مسائلی که دستگاه‌های خبری و نهادهای وابسته به طبقه حاکم آن را انکار می‌کنند، فریاد می‌زند. در واقع به جبران سانسور در جامعه، مردم را آگاه می‌کند.»
او ادامه داد: «در شکل‌های اولیه، تئاتر خیابانی بسیار سیاسی و درباره جنگ، تورم، شرایط اقتصادی با گرایشات چپ و آماتور بود که به مرور تمام کشورها را فراگرفت و اکنون این تئاتر از شکل ایدئولوژی زده سیاسی درآمده است و به تئاتر اجتماعی تبدیل شده است. حالا ممکن است توانایی قطع ریشه‌های ایدئولوژیک را نداشته باشد ولی بسیاری از مسائل اجتماعی کمتر دیده و شنیده شده را به مردم نشان می‌دهد.»
صادقی به ثمر نشستن تلاش هنرمندان در به نمایش گذاشتن زبان تئاتر و نشان دادن جنبه‌های اعتراضی تئاتر خیابانی را در گرو داشتن تکنیک بالا دانست و گفت اگر زبان هنر به خوبی و با قدرت پرداخت نشود، ممکن است مردم از تئاتر زده کند.
او بیان کرد: «خوشبختانه طی دو دهه اخیر پختگی گروه‌ها بیشتر شده است اما در برخی گروه‌ها نیز شاهد رفتن به سمت آثار عوامانه، شبه کمیک و صرفا خنده‌دار هستیم که به نظرم این ظلم به تئاتر خیابانی است و باید از این هنر دقیق‌تر، آگاهانه‌تر و اجتماعی‌تر بهره برد.»
این هنرمند درباره کیفیت آثار حاضر در جشنواره گفت: «طبیعی است که همه کارها یک سطح و یک اندازه نیستند ولی خوشبختانه شاهد آثار خوبی هم بودیم.»
او ادامه داد: «تئاتر خیابانی ذاتا اجتماعی است و برای سال‌های بعد باید به شدت اجتماعی‌تر باشد. این هنر می‌تواند نظر مردم را جلب کند و طنز در آن اهمیت ویژه‌ای دارد. مردم برای مفاهیم احساسی و تبلیغی به دیدن نمایش خیابانی نمی‌آیند. آنچه آن‌ها را در فضای اجتماعی نگه می‌دارد طنز، شوخی و خنده است. همچنین باید موسیقی در این آثار استفاده شود که بتواند بر صداهای محیط چیره شود.»
صادقی در پایان سخنانش گفت: «یک موسیقی پرحجم میدانی مانند تعزیه برای تئاتر خیابانی لازم است. و از همه مهمتر این نوع تئاتر نباید تئاتر حرافی باشد. مردم به حرکت اعتقاد دارند و با وراجی شبه روشنفکرانه نمی‌توان در ارتباط با آن‌ها به نتیجه رسید. بلکه باید با حرکت، موسیقی و محتوا به یک اثر چشم‌نواز دست یافت.»
منبع: ایران‌تئاتر
انتهای خبر/۱۳۰۱