یکشنبه ۱۲ مرداد ۱۴۰۴
امروز درختانِ فلک زده این پارک که سرمایه طبیعی ما هستند به چوب لباسی و آویز لباس بدل شده بودند! شاخه درخت انگار می‌خواست به حرف بیاید و بگوید: من درختم نه چوب‌لباسی!
به گزارش مجله خبری تپور؛ می‌گویند: “بسیار سفر باید تا پخته شود خامی”.سفر کردن یکی از بهترین تفریحات و یا شاید عبادات محسوب شود. آدمی در سفر می‌آموزد، پخته می‌شود، آگاه می‌شود.قدیم‌ترها می‌گویند که آدم‌ها یکدیگر را در سفر بهتر می‌شناسند. این از وجوه مثبت و چالش‌برانگیز سفر است و از اهمیت بالای آن سرچشمه می‌گیرد.
پس وقتی عملی این چنین مهم تلقی می‌شود را باید گرامی داشت، برایش برنامه داشت. اصلاً چنین اقدام با ارزشی آدابی را نیز به همراه می‌آورد. آدابِ پیش، حین و پس از سفر. ما حتی در دینمان دعای سفر داریم.
سفارشات مختلف داریم برای سفر. اما این روزها بسیاری از این امور کم‌رنگ شده و اصالت خود را ازدست‌داده است. جدای از این کم‌رنگ شدن آدابِ سفر، سفر را دیگر به منزله پخته‌شدن آن خامی نمی‌بینیم که خامی‌هایی را نیز در سفر تجربه می‌کنیم.البته کمبود وقت و نبود امکانات کافی او را به سفرهای کوتاه با مسافت‌های کوتاهِ قابل‌دسترس مجبور می‌کند، تا هم بتواند بیشتر سفر کند و هم کم‌هزینه‌تر.
حالا اگر سفر را از بعد صرفاً تفریح آن بنگریم به چالش‌های مختلفی برمی‌خوریم، چالش‌هایی اعم از عدم رعایت آداب سفر و نگاهِ صرفاً دنیایی به آن.شاید با وجود چالش‌های زندگی سختِ امروز انتظار رعایت این آداب را داشتن کار عبثی باشد اما سفر تنها از یک بعد تشکیل نمی‌شود، سفر متشکل از مسافر و میزبان است و این ۲ هستند که به سفر زینت داده و بن‌مایه یک مسافرتِ درست را تشکیل می‌دهند.
قدیم‌ترها یکی از جنبه‌های مثبت و زیبای سفر شناخت میزبان‌ها یا همان ساکنان بومی و محلی منطقه‌ای بود که به آن سفر می‌کردیم، شناخت مردم، آشنایی با آداب و رسوم آنان و احترام به آیین آن‌ها یکی از ملزومات سفر بود.اما آیا امروز نیز این موارد رعایت می‌شود؟ آیا امروزه نیز این ۲ بال در کنار یکدیگر پرنده سفر را به پروتز در می‌آورند؟
متأسفانه باید بگوییم این‌طور نیست!امروزه سفرهای کوتاه برای فرار از دودودم شهرهای بزرگ ماشینی، راهی برای گریز یکی دو روزه از این سبک زندگی شده و خستگی این نوع زندگی متأسفانه حوصله لازم را برای هدف‌گذاری سفر از میان برده است.
یکی از مقصدهای مهم و همیشگی مردم برای سفرهای کوتاه، استان‌های شمالی و به‌خصوص استان گیلان است که به دلیل شرایط اقلیمی بسیار مناسب، آب‌وهوای مطبوع و داشتن مناظر زیبای طبیعی هر گردشگری را به خود مجذوب می‌کند.
اما باید بدانیم که سفر جنبه‌های دیگری نیز دارد، مانند توجه به اقتصاد گردشگری که منجر به آبادانی هر منطقه شده و به پیشرفت اقتصادی آن کمک می‌کند.
اما باید دید این سفرهای کوتاه به گیلان و سایر استان‌های شمالی می‌تواند این امور را مرتفع کند؟ و یا در خلال آن‌ها مشکلی برای استان تقریباً کوچکی مثل گیلان به وجود نمی‌آید؟متأسفانه پاسخ زیاد رضایت‌بخش نیست!
کمپ زدن‌های متعدد، چادرزدن در پارک‌ها با وجود هشدار برای عدن برپایی چادر و حتی خوابیدن در کنار بلوارها هیچ کمکی به اقتصاد گردشگری نکرده و خودش مشکل‌آفرین است.
در فروردین ماه امسال بود که به دلیل تعطیلات نوروزی تعداد مسافران با افزایش تقریبا ۶۰ درصدی نسبت به مشابه سال گذشته به بیش از هشت میلیون مسافر رسیده بود.
البته با توجه به تعطیلات نوروزی این عدد تعجب برانگیز نبود اما متاسفانه در ایام شهادت پایان ماه سفر که روز گدشته آخرین روز این ماه مبارک بود و البته روزهای تعطیل نیز با فاصله قرار داشت برخی از مردم عزیزمان روزهای دیگر را نیز برای خود تعطیل کرده و به مسافرت رفتند و در این چند روز آمار ورود مسافران به استان گیلان بنابر اعلان استانداری به بیش از سه میلیون و ۶۶۰ هزار نفر رسید که در نوع خود بی‌سابقه بود.
البته ما ایرانی‌ها معتقدیم به این امر که مهمان حبیب خداست اما مهمانی هم آدابی دارد.برای مثال شما هرگز وقتی مهمان سرش شلوغ باشد به مهمانی نمی‌روید یا وقتی پا در منزل کسی می‌گذارید سعی می‌کنید به قوانین صاحب‌خانه احترام بگذارید که متأسفانه گاهی در این سفرها چنین مواردی را شاهد نیستیم.برای مثال، رشت با خیابان‌های کم‌عرضی که دارد گنجایش تعداد مشخصی از اتومبیل‌ها را دارد و در چنین ایامی که ایام شهادت نیز بود و غالب مساجد و هیئات برنامه‌های عزاداری دارند تقریباً خیابان‌ها شلوغ و پرتردد می‌شود حالا با احتساب بیش از سه میلیون مهمان قطعاً شرایط به‌گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد.
از طرفی شهرستان‌های استان گیلان تقریباً بافاصله از یکدیگر قرار گرفته‌اند و این امر موجب می‌شود برای مثال ساکنین رودبار که جنوبی‌ترین شهرستان گیلان بوده و حتی ۲ شهر لوشان و منجیل که خود نیز به فاصله از مرکز رودبار قرار دارند با طی مسافتی به مرکز شهر برسند و اگر کلر مهمی در پایتخت استان داشته باشند باید با طی مسافت یک‌ساعته خود را به رشت برسانند.
خب با این حساب وقتی بزرگرار رودبار به رشت چنین مسافتی دارد و در این ایام این حجم از مسافر از گلوگاه ورودی گیلان یعنی لوشان وارد استان شوند زمان تقریبی رسیدن از آخرین نقطه گیلان به مرکز رشت چند ساعت خواهد بود؟البته و متأسفانه برخی از مهمانان با عدم رعایت حق‌تقدم که یکی از شایع‌ترین تخلفات رانندگی در ایام تعطیلات است منجر به برخی بی‌قانونی‌ها شده که این امر خود یکی از عوامل افزایش معطلی در ترافیک بیش از سه، چهارساعته آزادراه رودبار به رشت و حتی تصادفات متعدد در ترافیک است که در طی این هفته اخیر افزایش‌یافته است.
از طرفی سفر همان‌طور که گفتیم باید یکی از موارد مهم برای کمک به اقتصاد گردشگری هر منطقه باشد. اما متأسفانه به دلیل برخی مشکلات مسافران از این بعد کمک خاصی به اقتصاد منطقه نمی‌کنند.برای مثال و با وجود تمام تلاش‌های شهرداری رشت و سایر شهرستان‌ها برای نصب تابلوهای هشدار مبنی بر عدم چادرزدن در پارک‌ها، تعداد قابل‌توجهی از مسافران حتی در بلوارهای داخل شهری نیز اقدام به نصب چادر کردند!در این ایام خیابان‌ها پر شده بود از چادرهای مسافرانی که بعضاً با پوشش نامناسبی نیز اقدام به کمپ زدن می‌کردند آن هم در گوشه‌گوشه داخل شهر که این امر علاوه بر اینکه خلاف عفت است چهره زشتی نیز به شهر می‌دهد.
گیلانی‌ها که فرزند طبیعت هستند، البته همواره میزبان خوبی بوده و هستند و همین روحیه مهمان‌نوازی است که مردم را به این استان می‌کشاند و برای همین مهمان‌نوازی انواع هتل‌ها، مسافر‌خانه‌ها، کاشانه‌ها، سوییت‌های اقامتی و در سال‌های اخیر نیز بودمگردی‌های بسیاری را با قیمت‌های مختلف برای تمامی اقشار تعبیه کرده‌اند تا باز شاهد چادرزدن‌های غیرقانونی آن هم در مرکز شهر و مختل کردن برخی اقدامات و ترافیک‌های سنگین داخل شهری برای میزبانان نباشیم.
متأسفانه این موضوع هنوز گریبان‌گیر طبیعتِ شهری است.برای مثال همین امروز که از کنار پارکِ دانشجو که در کنار تالاب عینک که یکی از مقاصد گردشگری مسافران است عبور می‌کردم شاهد صحنه ناخوشایندی بودم.
این پارک که در کنار خیابان اصلی و شهرک امام خمینی، یک منطقه پرتردد مسکونی قرار گرفته و مردم محلی همواره برای ورزش صبحگاهی به این پارک می‌روند به‌هیچ‌وجه برای اتراق کردن طولانی‌مدت و کمپ زدن مناسب نیست.اما امروز درختانِ فلک زده این پارک که سرمایه طبیعی ما هستند به چوب‌لباسی و آویز لباس بدل شده بودند! که البته این امر در پارک ملت که در مرکز شهر قرار دارد بیشتر به چشم می‌خورد.حقیقتاً دلم برای درختان سوخت اما تذکر دادن دراین‌باره وظیفه من نبود که این یکی از همان آداب فراموش شده سفر است!
شاید بگوییم همه مردم شرایط اقتصادی مناسب برای رفتن به هتل ندارند اما قطعاً مکان‌های مناسبی برای کمپ زدن وجود دارد و در مرکز و یا حوالی شهر نیز مسافرخانه یا مسافرکاشانه‌های ارزان‌تر برای میزبانی از مسافران تعبیه شده است. چرا که استانی که با این حجم از مسافر و گردشگر در تمامی ایام روبروست برای پذیرش مسافران نیز برنامه دارد و عدم رعایت چنین آدابی دیگر وظیفه مهمانان است.
احترام به طبیعت، پیروی از قوانین رانندگی و رعایتِ شأنیت ایام عزاداری، پوشش مناسب و احترام به آداب و رسوم مردم منطقه‌ای که به آن سفر می‌کنیم، از مهم‌ترین مواردی است که انتظار می‌رود مسافران به آن توجه داشته باشند تا علاوه بر کمک به اقتصاد گردشگری، خاطره‌ای خوش برای خودشان بسازند و میزبانان خود را نیز نسبت به سفر مجدد علاقه‌مند کنند تا این حس همبستگی ملی و علاقه به شناخت دیگر اقوام بیشتر و بیشتر شود.
منبع فارس
انتهای خبر/۱۳۰۱
تمام حقوق برای مجله خبری تپور محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.