شنبه ۱۱ مرداد ۱۴۰۴
سالهاست که یکی از موضوعاتی که باستان شناسان مطرح کرده اند، چگونگی ساخت اهرام مصر در بیش از ۴۰۰۰ سال پیش بوده است. اکنون تیمی از مهندسان و زمین شناسان فرضیه جدیدی را مطرح کرده اند و می گویند که برای جابجایی سنگ های غول پیکر از دستگاه بالابر هیدرولیکی استفاده شده است.
به گزارش مجله خبری تپور؛ هرم پلکانی جوسر، واقع در شمال غربی شهر باستانی ممفیس، توسط فرعون جوسر از سلسله سوم در قرن ۲۷ قبل از میلاد در ساقارا ساخته شد.
این هرم ۶۲ متری، بلندترین سازه در زمان خود، که دارای دهلیزهایی به عمق ۲۷ متر است، قدیمی ترین بنای سنگی تاریخ بشر به حساب می آید. با این حال نحوه دقیق ساخت این بنای تاریخی با تعدادی سنگ عظیم که وزن آنها تا ۳۰۰ کیلوگرم می رسد راز چند صد ساله باقی مانده است.
یک فرضیه رایج در گذشته این بود که مصریان باستان از روش هایی مانند رمپ و وسایل حمل و نقل برای بلند کردن بلوک های سنگی سنگین استفاده می کردند.
دکتر خاویر، متخصص فناوری‌های باستانی در مؤسسه پالئوتکنیک پاریس و نویسنده اصلی مقاله، می‌گوید: «مطالعات قبلی که روش‌های ساخت اهرام را مورد بحث قرار داده‌اند، معمولاً بر روی اهرام جدیدتر و کوچک‌تر متمرکز بوده‌اند و تکنیک‌های مورد استفاده شامل استفاده از آن است. از رمپ ها، جرثقیل ها، بالابرها یا ترکیبی از اینها، اما در مورد اهرام بسیار بزرگتر پادشاهی قدیم (۲۶۷۵-۲۱۳۰ قبل از میلاد) چطور؟
او می‌گوید یک سیستم آبرسانی که از منابع محلی استفاده می‌کرد، استفاده از دستگاه بالابر هیدرولیکی را در چاه عمودی داخلی در هرم جوسر برای بلند کردن سنگ‌های سنگین ممکن کرد.
محققان می گویند با تجزیه و تحلیل داده های موجود از جمله دیرینه اقلیم شناسی و باستان شناسی مشخص می شود که آب نهرهای باستانی از غرب فلات سقاره وارد یک سازه آهکی مستطیل شکل به ابعاد ۶۵۰×۳۵۰ متر شده و پس از پاکسازی و فیلتر کردن خاک و رسوبات به سیستمی از تونل های عمیق در اطراف هرم پله سرازیر شد.
پیش از این، باستان شناسان استفاده از بالابر هیدرولیک را به دلیل کمبود آب کافی در زمان ساخت هرم رد می کردند. با این حال، دکتر جودیت بانبری، زمین باستان شناس در دانشگاه کمبریج در لندن، می گوید: “ممکن است آب کافی برای پشتیبانی از سیستمی مانند بالابر هیدرولیکی وجود داشته باشد.”
او افزود: «فکر می‌کنم این باور نسبتاً گسترده وجود دارد که در اوایل پادشاهی قدیم، زمانی که هرم پله‌ای ساخته می‌شد، باران بیشتری می‌بارید.
باستان شناسان می گویند که شدت باران های فصلی و زمستانی در دوره سلسله سوم (۲۶۷۰-۲۶۱۳ قبل از میلاد) به تدریج کاهش یافت و دوره سبز بیابان احتمالاً در آغاز هزاره سوم قبل از میلاد به پایان رسید.
نویسندگان این مطالعه می گویند که بسیار بعید است که این استخر خندق مانند برای همیشه از آب پر شده باشد. آنها استدلال می کنند که به احتمال زیاد سیل های ناگهانی آن زمان آب کافی برای استفاده از بالابر هیدرولیک در طول ساخت هرم فراهم کرده است.
به گفته آنها، یک چاه در داخل هرم به یک تونل زیرزمینی به طول ۲۰۰ متر متصل است و آن تونل نیز به نوبه خود به چاه عمودی دیگری در خارج از هرم متصل است. این چاه خارجی احتمالاً آب را از یک خندق بیرونی عمیق به داخل می برد.
محققان می گویند چاه داخلی دقیقاً در زیر هرم و نزدیک مرکز آن قرار داشته است. در این محل یک سازه گرانیتی مکعبی با دریچه ای وجود دارد که تصور می شد اتاق دفن پادشاه جوسر باشد، اما نویسندگان می گویند که به احتمال زیاد برای باز و بسته کردن یک بالابر هیدرولیکی ساخته شده است تا آب حفره عمودی را در هنگام استفاده پر کند.
باستان شناسان می گویند برای پاسخ به این سوال که آیا اهرام دیگری مانند هرم خوفو با این روش ساخته شده اند یا خیر، تحقیقات بیشتری لازم است.
انتهای خبر/۱۳۰۴
تمام حقوق برای مجله خبری تپور محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.