روز گذشته خبرگزاری اسپوتنیک به نقل از مجله علمی ساینس درباره پیشبینی زلزله از طریق فناوری جیپیاس نوشت.
به گزارش مجله خبری تپور به نقل از از مجله ساینس و خبرگزاری اسپوتنیک؛ پیشبینی زمینلرزه برای چندین دهه- حتی برای زلزلهشناسان حرفهای نیز- یک هدف غیرممکن بوده است. با این حال دو محقق فرانسوی به احتمال زیاد دنیا را یک گام به رسیدن به این هدف نزدیکتر کردهاند.
یک یافته علمی شگفتانگیز به تازگی مقامات کشورهای مختلف را امیدوار کرده که شاید روزی بتوان با استفاده از اندازهگیریها و معیارهای جیپیاس زمان وقوع زلزلههای احتمالی را مشخص کرد.
کوئینتین بلتری و همکارش ژان ماتئو نوکه با استفاده از مجموعه دادههای دانشگاه نوادای ایالات متحده آمریکا برای مطالعه بااهمیت خود به این نتیجه رسیدند که با استفاده از مجموعه دادههای لحظهای هزاران ایستگاه موقعیتیاب جیپیاس در سراسر جهان- که دادههای مرتبط را هر پنج دقیقه یکبار ضبط و ثبت میکنند- میتوان کوچکترین حرکات لایههای زمین را درک کرد و نتایج و تحلیلهای مربوط به این اطلاعات را به لرزهشناسان نشان داد.
کوئینتین بلتری، لرزهشناس انستیتوی تحقیقات پیشرفته دانشگاه کوتآزور فرانسه در این زمینه میگوید که «از نظر مفهومی، این نوع پیشبینی به نظر امکانپذیر میآید- و این یک گام بزرگ رو به جلو است».
دانشمندان در این مطالعه با بررسی دادههای مربوط به مناطقی که در آنها سابقه زمینلرزههای شناختهشده با بزرگی ۷ ریشتر یا بالاتر ثبت شده است، و تجزیه و تحلیل مجدد دادهها در یک پنجره ۴۸ ساعته منتهی به لحظه وقوع زمینلرزه به نتایجی مهم در این زمینه دست یافتند- که نشان میدهد میتوان با آزمایش چنین اطلاعاتی پیشبینی کرد که زمینلرزه در انطباق با چه مجموعه دادههایی امکان وقوع دارد.
بلتری و توکه در این مطالعه دریافتند که حدود دو ساعت قبل از هر رخداد زلزله نشانههایی ثبت میشود که میتوان بر اساس چنین نشانههایی زلزلهها را با دقت زیادی پیشبینی کرد و نکته جالب این که با معیار قرار دادن این نشانهها، با نزدیک شدن به زلزله توانایی تیم محققین در زمینه خوانش دقیق و تعیین دقیق زمان زلزله افزایش مییابد.
توکه در توضیح بیشتر این موضوع میگوید: «زلزلهها لغزشهایی ناگهانی در امتداد گسلهایی هستند که دو بلوک تکتونیکی را از هم جدا میکنند. در این میان فاز پیشساز زلزله پنجره زمانی است که طی آن بلوکهای تکتونیکی شروع به حرکت نسبت به یکدیگر میکنند، که البته این حرکت ابتدا آرام است و سپس به تدریج شتاب میگیرد، تا این که در نهایت سرعت لغزش به اوج میرسد. این لغزش سریع باعث ایجاد امواج لرزهای میشود که آسیبهای مشاهدهشده در هنگام زلزلههای بزرگ ناشی از این امواج است».
نوکه میافزاید که این مطالعه نشان میدهد که این لغزش به تدریج در طی چند ساعت، یا به طور دقیقتر در حدود دو ساعت، شتاب میگیرد.
از این طریق میتوان گفت که درها به روی زلزلهشناسانی باز میشود که امیدوارند روزی زمینلرزهها را پیشبینی کنند.
انتهای پیام/۱۳۰۱
تمام حقوق برای مجله خبری تپور محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.