یکشنبه ۱۸ شهریور ۱۴۰۳
بانوی ۷۵ ساله اهل بندرانزلی و کارآفرین برتر کشوری که ۷۵ بهار از عمرش را پشت سر گذاشته، در خصوص ابتدای راه و چگونگی ورودش به این مسیر گفت: الفبای خیاطی و طراحی را از مادر مرحومم بانو گل‌ثمر خدیری نیازمند، آموختم.
به گزارش مجله خبری تپور؛ کارآفرینی همواره مستلزم همت و اراده ای است که موانع را هموار کرده و به موفقیت می رسد ولی شروع کار لزوما نیاز به ملزومات پیچیده و امکانات فوق تصور ندارد، پشتکار است که از یک ایده کوچک می تواند موفقیت های بزرگ را خلق کند.
به سراغ یکی از بانوان بندرانزلی که در عرصه استانی و ملی خوش درخشیده و عنوان کارآفرین برتر را از آن خود کرده، می رویم تا نقطه شروع و رسیدن به موفقیت را برایمان بازگو کند.
فاطمه کامیاب که سال ۱۴۰۰ در کشور و سال ۱۴۰۱ در استان گیلان به عنوان طراح لباس برگزیده شده، در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: خواستن؛ توانستن است. اگر بخواهیم، می‌توانیم. موفقیت در کار و کسب درآمد لزوما در پشت میز نشستن خلاصه نمی‌شود بلکه در خانه و با یک چرخ خیاطی هم می‌توان به موفقیت رسید.
وی که ۷۵ بهار از عمرش را پشت سر گذاشته، در خصوص ابتدای راه و چگونگی ورودش به این مسیر گفت: الفبای خیاطی و طراحی را از مادر مرحومم بانو گل‌ثمر خدیری نیازمند، آموختم.
وی افزود: مادرم خیاط زبردستی بود و هر زمان که مشغول کار بود من هم کنارش می نشستم و به دستان هنرمندش که با قیچی، پارچه را برش می‌زد و هنرمندانه می‌دوخت، نگاه می کردم و در همان عالم کودکی و در ذهنم مراحل کار را مرور می کردم.
کامیاب با بیان اینکه در ۱۲ سالگی اولین لباس را برای خودم دوختم که آن هم ماجرایی برای خودش دارد، تصریح کرد: کنار ساحل رفته بودم و که با دیدن سایه تمام قد از خودم روی شن های ساحل، یک طرح به ذهنم آمد، دراز کشیدم و شن‌ها را رو روی خودم ریختم و بعد برای طرح اندامم که روی شن ها نقش بسته بود، یک لباس طراحی کردم.
این بانوی هنرمند که با ذکر خاطرات آن روزها لبخند روی لبش گل کرده، گفت: خیلی ذوق داشتم و با عجله به خانه آمدم و تا قدم به اتاق گذاشتم روی تلویزیون خانه، پارچه ای تا شده دیدم و چند لحظه بعد در حال بریدن آن بودم.
وی ادامه داد: با قیچی آن پارچه را به شکل یک کیمونو بریدم و از تکه‌های باقیمانده پارچه، چند پاپیون درست کردم و با چرخ دستی مادرم آن را دوختم. از نتیجه کار بسیار شگفت زده شدم. اصلا فکر نمی‌کردم لباس خوبی از آب در بیاید. بلافاصله لباس را پوشیدم و سراغ مادرم که در خانه خاله‌ام بود رفتم تا هنر دستم را ببیند.
کامیاب گفت: مادرم باورش نمی شد و با ذوق بسیار مرا تشویق کرد ولی این شادی دیری نپایید.
این بانوی هنرمند ادامه داد: وقتی مادرم متوجه شد این پارچه ای بود که می خواست برای پدرم لباس بدوزد، ناگهان ورق برگشت و شادی تبدیل به عتاب مادرانه شد و یادم می آید اشک های من بی امان سرازیر شد.
وی افزود: نمی دانستم پشیمان باشم یا خوشحال ولی یادم هست خیلی نگران شدم و تصمیم گرفتم خودم قضیه را با پدرم در میان بگذارم و به بازار و حجره پدرم رفتم.
کامیاب تصریح کرد: پدرم وقتی ماجرا را شنید، خیلی ذوق کرد و از همان بازار کلی پارچه خرید و روی چهار چرخ گذاشت و به باربر گفت که پارچه ها را به خانه‌مان ببرد و من را روی همان پارچه‌ها نشاند و من تا به خانه برسم چه رویاهایی که در سر نداشتم.
این بانو در ادامه از ازدواجش در ۱۷ سالگی و تشویق و همراهی همسرش برای ادامه خیاطی گفت و تاکید کرد: در خانه ماندم و خودم را با خیاطی و دوختن سرگرم کردم تا سال ۶۳ اولین آموزشگاه خودم را در بندرانزلی دایر کردم و مشغول آموزش خیاطی همچنین برخی رشته های صنایع دستی به دیگر بانوان علاقمند شدم.
کامیاب تصریح کرد: شاید اغراق نباشد بگویم تاکنون بیش از ۲۱۰۰ نفر از بانوان، خیاطی و هنرهای دستی را از من فرا گرفتند و در حال حاضر بسیاری از آنها در سراسر ایران مشغول به کار هستند، کارگاه خیاطی دایر کردند، تولیدی لباس زدند، مزون دارند و تعداد زیادی از آنها زنان سرپرست خانوار هستند که شیرزنانه علاوه بر تامین معاش خود، برای چند نفر ایجاد اشتغال کرده اند و وقتی موفقیت هایشان را می بینم و می شنوم، گویی دنیا را به من می دهند.
این بانوی موفق گفت: سال ۱۴۰۰ کارآفرین برتر و نمونه کشور در ارتباط با صنایع دستی، هنرهای سنتی و دوخت لباس های محلی موفق به دریافت لوح تقدیر از سرکار خانم معصومه ابتکار همچنین لوح سپاس از استانداری گیلان شدم و سال ۱۴۰۱ به عنوان طراح برتر لباس شب و عروس در گیلان انتخاب و از معاونت ریاست جمهوری که در حاشیه سفر به استان در منطقه آزاد انزلی حضور داشتند، لوح تقدیر و تندیس دریافت کردم.
وی افزود: در حال حاضر نمایشگاه دائمی برای فروش محصولات با ۱۷۴ نفر از هنرمندان شهرستان بندرانزلی در منطقه آزاد دایر کردم که نزدیک به ۹۰ درصد از این بانوان هنرمند سرپرست خانوار هستند.
کامیاب همچنین از تلاش های دوران کرونا گفت و تصریح کرد: اوایل کرونا که با کمبود گان و لباس بیمارستانی مواجه بودیم از طرف زنان بازرگان استان گیلان پارچه مخصوص گان دریافت و بالغ بر ۲ هزار دست لباس های بیمارستانی، پاپوش و کلاه مخصوص و ماسک طراحی و برش زدم که توسط خیرین و جمعی از بانوان بازرگان استان گیلان دوخته و به بیمارستان ها اهدا شد.
انتهای خبر/۱۳۰۴
تمام حقوق برای مجله خبری تپور محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.